آئین مستان

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

لحظه به لحظه دم به دم مرغ دلم پر میزنه

آواره و سرگردونه این در و اون در میزنه

دلم میخواد منم بشم کبوتر صحن بقیع

بیام و اونجا بشینم به پشت دیوار بقیع

الهی آتیش بگیره هر کی تو رو دوست نداره

چشم حسودا کور بشه آقامون همتا نداره

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

سجاده ی نمازتو از زیر پاهات کشیدن

الهی که فدات بشم مادرتو نمی دیدن

مثل علی تو کوچه ها به زخم تو نمک زدن

یه روز آقا تو این کوچه مادرتو کتک زدن

الهی آتیش بگیره هر کی تو رو دوست نداره

چشم حسودا کور بشه آقامون همتا نداره

ببین که بیمار توام عاشقم و دل نگرون

آقا یه شب بیا برام روضه زینبو بخون

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

واویلا غریب آقا

نفسم داره بند میاد

دیگه لحظه های آخره

روی لبمه زمزمه مادر مادر

تو مدینه تو کوچه ها

پر منم آتیش گرفت

مثل مادرم فاطمه، مادر

تو لحظه های آخرم

بارونیه چشم ترم

به فکر دیوار و درم مادر مادر

وای مادر مادر مادر

خونمون رو آتیش زدند

روضه ی تو یادم اومد

چه بلایی اومد سرت مادر مادر

صدا زدم ای مادر

الهی بمیرم برات

چه بلایی اومد سرت مادر مادر

ببین دله شکسته ام

دستای پینه بسته ام

یه پیر مرد خسته ام

واویلا غریب آقا

شبه آخر عمرمه

روضه خونی بر پا شده

روضه خونه کرب و بلام

یا حسین، یا حسین

دوباره بارونه چشام

میباره رویه گونه هام

یاد مصیبتهای شام

یا حسین، یا حسین

یه دختر و یه قافله

با یه دله پر از گله

همسفره با حرمله

بابا منو ببر از خرابه

ای مدینه بنگر در سوز و در گدازم

قسمت من اینه بسوزم و بسازم

یاد آن نمازی که نیمه شب شکستند

یاد بازوانی که بین کوچه بستند

پیر مو سپیدم بُریدم مشکل شد آخر کار من

خدا ببین سر پیری،گیر کی افتادم،هر کی هر جا باشه دیگه سر پیری احترامش بجاست

پیر مو سپیدم بُریدم مشکل شد آخر کار من

دشمنم سواره نداره رحمی به حال زار من

با دلی پر از درد به نامرد گفتم کمی آهسته تر

بی ادب تو سواره ای من پیاده،تو جوانی من پیرم

با دلی پر از درد به نامرد گفتم کمی آهسته تر

ناله ام شنید و کشید و من هم زمین خوردم به سر

آروم آروم داری میفهمی چی شد،نه؟ این آقا مرد بود،تو داری این جوری ناله میزنی

دلت شکست و بیاد رقیه افتادی

اون یهودی سگه کی بود شما رو زمین بزنه آقا

دلت شکست و بیاد رقیه افتادی

خودت برای رضای خدا زمین خوردی

حالا که عمه کوچلومو زمین زدند

با دلی پر از درد به نامرد گفتم کمی آهسته تر

ناله ام شنید و کشید و من هم زمین خوردم به سر

اشک غم سفته ام روز و شب گفته ام آه کجایی مادر

ای مدینه دشمن با حمله ی شبانه

همره دل من سوزانده درب خانه

دشمن یهودی تا وارد حرم شد

زنده خاطرات جانسوز مادرم شد

همچین که وارد خانه شدند یک دفعه پرده ها کنار رفت،خطرات مارم زهراسلام الله علیها برام تداعی شد

ای خدا شنیدم و دیدم در سیل آتش ابر دود

مادر جوانم کمانم در پشت در افتاده بود

هیچکی نبود به داد بچه های فاطمه برسه،زینب داشت پرپر میزد،حسین داشت بال بال میزد،از یه طرف علی رو میکشیدند،از یه طرف فاطمه افتاده بود،خاک به دهنم!یه طرف محسن....همین قدر بدون امام زمان(عج) هر روز داره این صحنه ها رو میبینه،

ای خدا شنیدم و دیدم در سیل آتش ابردود

مادر جوانم کمانم در پشت در افتاده بود

آنچه دیده ی دل بدیده هرگز نگردد باورم

مانده روی مسمار به دیوار ردی زخون مادرم

ای گل خزانم آتش زدی به جانم

ای پرستوی من رفتی زاشیانم

از غمت خمیدم امیدم رفیق خفته زیر گل

مرتضی و دوری صبوری..........

به حق ائمه ی بقیع ده مرتبه یا الله

شده مدینه باز غم انگیز

به داغ بقیع، امون از این مصیبت

نه زائری نه خادمی هست

خدایا، همه بریم زیارت

امشب دلای ما می ره کنار بقیع

روضه به پا شده دم دیوار بقیع

بارون آسمون، وای

زائر اشکامون، وای

می باره بی امون، وای

غریب آقام آقام وای......

یه پیر مرد دل شکسته

 میون آتیش، به یاد مادر افتاد

مادری که با ضرب سیلی

 به پیش، نگاه حیدر افتاد

ای وای در خونه داره می سوزه خدا 

ای وای که تازه شد روضه ی مادر ما

می بردنش حالا، وای

میون کوچه ها، وای

شبیه مرتضی، وای

غریب آقام آقام وای

دیگه تو حال احتضاره      

امامی که بود، آبروی مدینه

رسیده لحظه های آخر     

می سوزه حالا با زهر کینه

اما این آخری به یاد بی کفنه     

روضه می خونه از سری که بی بدنه

میون قتلگاه، وای

شهید کربلا، وای

می زنه دست و پا، وای

غریب کربلا وای